تحلیل پایداری سازه‌های فروشویی توده‌ای با روش جزء‌به‌جزء

سازه‌ فروشویی توده‌ای واحد نخست فرآیند هیدرومتالورژی در روش فروشویی توده‌ای میباشد. در این سازه‌ها ارتفاع نهایی توده خاک اکسیدی حدود80 تا 100 متر بوده که به صورت پله‌های 5 تا 15 متری روی بستر شیبدار قرار میگیرد. ناپایداری و لغزش توده‌های فروشویی موجب خسارت‌های سنگین مالی و زیست محیطی میشود. بنابراین بررسی پتانسیل لغزش توده ضرورری بوده و در صورت ناپایداری، ارائه طرح پایدارسازی برای آن الزامی است. برای پایدارسازی شیب بخش‌هایی از بستر توده را کاهش می‌دهند. با توجه به اینکه مساحت بستر این سازه‌ها در حد کیلومتر مربع می‌باشد، کاهش شیب بستر پر هزینه خواهد بود. بنابراین تشخیص دقیق محلهاییکه لازم است شیب آنها کاهش یابد و نیز تعیین میزان کاهش شیب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و موجب صرفه‌جویی اقتصادی می‌گردد. کاربرد تمامی روش‌های تحلیل پایداری شیب‌های خاکی در سازه‌های فروشویی توده‌ای، فقط ضریب اطمینان پایداری توده را ارائه می‌دهد و با استفاده از نتایج این روش‌ها نمی‌توان محل‌هایی از بستر سازه که نیاز به کاهش شیب دارند تشخیص و میزان کاهش شیب را تعیین نمود. در این مقاله، روش جدیدی تحت عنوان تحلیل پایداری جزء‌‌به‌جزء ارائه می‌شود. سپس روابط مربوط به کاربرد این روش در سازه‌های فروشویی توده‌ای اشتقاق و چگونگی استفاده از نتایج این روابط مورد بررسی قرار می‌گیرد. با استفاده از نتایج کاربرد این روش در سازه‌های فروشویی توده‌ای، می‌توان با صرف زمان کم، بطور دقیق بخشهایی از بستر توده که لازم است شیب آنها کاهش یابد، تشخیص داد و میزان کاهش شیب را نیز بدست آورد. از دیگر مزیت‌های این روش نسبت به سایر روش‌های تحلیل پایداری شیب‌های خاکی تعیین ارتفاع مجاز اسید و محل ترک کششی در توده فروشویی می‌باشد.